پرواز

کاش میشد با قناری ها پرید شاخه های بید مجنون را برای اولین بار با تمام حس زیبای بهار حس کرد یا کنار لانه ی گنجشک مهربان مدتی اموخت من برای لحظه ی آمدن آن پرستوهای عاشق لحظه ها را یک به یک چون ساعت خانه مادربزرگ می شمارم می نگارم هر چه شوق دیدارم به آن بیشتر می شود عقربه ها آرامتر می چرخند باز هم عاشقانه می گویم با نسیم از پرستو ها بگو از آغاز پرواز از شکوفه از بهار. ای نسیم ای که با نوازش دست مهربانت بر گونه های سردم از محبت بگو من تو را چه خوب میشناسم از روزهای شاد کودکی از لحظه های دویدن در کوچه باغهای گرم احساس وگم شدن در نگاه بچه ای غمگین صحبتی با سیب های سرخ روی دیوار باغ یا آب زلال چشمه و کوهسار من تورا حس میکردم آن لحظه که شادمانه می دویدم دستان آبیت را بر گیسوانم میسرودم تو را با تمام کودکی ام دوست میدارم.